Торға қарай құстар түйілді,
Қанаттарын қомдап, шүйілді.
Неге жаздым торды деп,
Тордың иесі күйінді.
Осы сапар қайт, аға,
Сұраймын сізден бұйымды.
Тындамасаң айтқанды,
Шығарарсың жаудан шиіңді.
Сонда Қарасайдың берген жауабы:
Азып туған кілең боқ шіркін,
Мұндай сөзді сөйлемей,
Апаңменен елге қайт.
Қазижан мен Қибатым,
Жер тепкілеп ырғиды
Байлаулы тұрған Ғиратым.
Алла берсе тілекті,
Шығарармын жаудың биратын.
Қазам жетсе – өлермін,
Қазасыз болсам – келермін,
Бітпеген болса ажал ширатым.
Және айтамын сіздерге:
Ажал жетсе – өлермін,
Атам Орақ, Ер Мамай
Бүлдірмеген жаудың нелерін?!
Бөрі тиген қойдайын
Ортасынан бөлермін.
Мен – бір қайнаған қара бұлтпын
Желге қарап өрлеген.
Жаудан қорқып тұрар ма,
Асыл болса ер деген?!
Қашаған Күржіманұлы