Оны көзің көріп жүр.
Таусылар-ау бұл адам,
Біреуін біреу орып жүр.
Бір адамды қиянға,
Бір адамды зиянға
Аударып шайнап, шеліп жүр.
Атаңды алып алдыңда,
Құрбыңды алып жаныңда
Төңіректеп келіп жүр.
Жай жаратып өргізген,
Дүние жүзін көргізген,
Бір жаратқан алласын,
Кімдер бар да, кімдер жоқ,
Дүние қараң қалған соң,
Еркім болмас басымда,
Қияметке барған соң.
Байұлы басын қосқанда
Алшынның көрдім ордасын.
Сөйлемесем кім білер,
Қызыл тілдің жорғасын?!
Құлағың салып тыңдай бер,
Жүйрігің кеңес қозғасын.
Тіршілік күнде сөйлесін,
Мекен етіп жайлармыз
Бұйрықты күн біткенде,
Еншіге тиген жол басын.
Дария шалқар, айдын көл
Суы бір кетсе құрғаған.
Қор болады күнінде
Өзіндей ерді қорлаған.
Мен саңлақты жүйрікпін
Мұрат Мөңкеұлы