Күндік жерден әрмен ақырған,
Айбатыңа қарасаң,
Дүнияның жүзі қапылған.
Қырық қашыр екен көлігі,
Дәулер екен серігі.
Ашуланып балаларға,
Батырдың келді желігі.
Келе бере сөйлейді:
«Танимысың бабаңды?
Тарттырармын жазаңды.
Соны іздеп келіп жүрмісің –
Біздегі жатқан ағаңды?
Ноғайлы, қалмақ болдық қас,
Менің кеудем – темір, басым – тас.
Барасың қайда, екі жас?
Жерге түседі ғой домалап
Сендердің анау келлең, – бас.
Қашаған Күржіманұлы