Біз өзіміз қос жетім,
Қалмақ деген көп кісі.
Көп кісіге жолықтырған
Мінеки Алла-Тәңір ісі», –
Деп айқайлаған дауыстар
Аспанға соза береді.
Сол уақыттар болғанда,
Алладан болған пәрменмен,
Көк шекпенді, көк атты,
Менің атым Орақ деп,
Саулап кірді қалмаққа,
Аламаны қойдай дуылдап,
Көп әскері артынан
Маңыраған қойдай шуылдап!
Аламандар кетті соңынан
Аш бөрідей зуылдап,
Тартты жаудың қоңынан.
Сол мезгілдер болғанда,
Айналдырған екеуі
Шәһарды кетті аралап,
Аш бөрідей жаралап.
Қалмақ шіркін сап болды,
Байқап тұрса шамалап.
Көк семсердің астында
Талай қалмақ құлады.
Талай қалмақ жылады,
Талай қалмақ сұлады.
Қалмақ шіркін сап болды,
Батырлардың көңілі тынады.
Сол мезгілдер болғанда,
Қылыш астында бір әйел
Баса жаздап қалып жүр.
Басы мен кеудесін
Қашаған Күржіманұлы