Ат астына салып жүр.
Батырлар байқап қараса,
Асылы нашар бір әйел
Тізгіндеріне оралып,
Шаужайдан келіп алып жүр.
Сөйтіп жүріп сөйлейді:
«Ноғайлық еді жақыным,
Азап берді мына кәпірің.
Мен де бір ноғайлы баласы,
Мен бір жүрген пақырың.
Қарақтарым, мені алып кет.
Иә өз қолдарыңнан өлтіріп,
Дарияға салып кет.
Ноғайлыдан мен де бір
Қалмаққа түскен жан едім.
Ноғайлыны көрмекке
Көптен бері зар едім.
Әділің аман, сүйінші!
Жеті қабат темір үй,
Темір үйдің төрінде
Әділің аман бар еді.
Қысас болған қалмақтың
Білдірмей берген дәрісі.
Сол дәрінің уыты
Әлі келсе, азғантай,
Қарақтарым, менде бар еді.
Бұдан артық не дейін,
Әділіңді тауып берейін.
Мұсылманға жаяу ерітсең,
Ат бергендей көрейін.
Өлсем, шейіт болармын,
Мұсылманның жолына
Талап мен де етіп көрейін.
Қашаған Күржіманұлы