Айналайын, ене-еке,
Мен өз теңімнен кем болып,
Пақырлармен тең болып,
Дұшпанға қалдым жем болып.
Әділімнен айрылып,
Жез қанатым қайрылып,
Осы күні отырмын
Қас масқара мен болып.
Жүруші едім сағынып,
Болармын адам неғылып!
Кешегі менің жалғызым
Жатыр ма екен жерге бағынып?
Қалды ма екен жалғызым
Ақ кіреуке жамылып?
Қолдан жуып қоярға,
Үйде де өлмеді қағынып.
Кезіп қайда барайын,
Қайдан ақыл табайын?
Маңдайсыз болған арлы қыз,
Сені қайтіп бағайын?!
Бір үйдегі бір-екі жан,
Қайткенде бабың табайын?
Әділ менен Қарасай
Жүретін еді тең болып,
Қалғаны рас тағы айрылып.
Бір көрінсең көзіме,
Өкпемді алып қағайын.
Қара тамақ қамы үшін
Қай есікте жүрермін?
Дорба салып мойныма,
Қайдан тамақ тілермін?
Таяқ алып қолыма,
Қашаған Күржіманұлы