Әдірә қалып сөгілген.
Мен бір жүрген ақсұңқар
Көзінің жасы төгілген.
Қияға біткен терегім
Уақыты жетпей бүгілген.
Қадірлі аға, Қашеке-ау,
Жалғызымнан айрылып,
Қанатымнан қайрылып,
Көңілім сөйтіп түңілген.
Сонда Қашаған Аралбайды жұбату жырын толғайды:
Замандасым Аралбай,
Білмей қалдым балаңды-ай.
Тәукел Хаққа шүкір ет,
Аузыңа алма жаманды-ай.
Құдайым бізге тап қылды
Бұл сықылды заманды-ай.
Басқа түссе, амал жоқ,
Көтертер жүкті адамға-ай.
Мен сасып қалдым қапыда,
Біле алмай сөздің парқын-ай.
Жылағанмен не пайда,
Қайырын берсін артына-ай.
Замандасым Аралбай,
Тұяғы бүтін тұлпар жоқ,
Қанаты бүтін сұңқар жоқ
Кей пендеде іні жоқ,
Інісіз жанның күні жоқ.
Қашаған Күржіманұлы