Құдай жақын қылыпты
Албасты мен Ізбасты.
Осы отырған көпшілік,
Енді бір мысал айтайын:
Күйкентай деген құс болар,
Далада жүріп мақтанса,
Қайраты бұтпен құт болар.
Қарға деген азғын құс,
Қасиеті оның жоқ болар.
Құс жаманы жапалақ,
Кесіртке, тышқан жедім деп,
Қырғидың күшін көрмесе,
О да жүрер есіріп.
Шөже деген бір торғай,
Ұясында жатқанда,
Көкті тіреп жатсын деп
Аяғын жатар көсіліп.
Қырғи құсқа жолықса,
Төрт бөлініп төс еті,
Қанаты қалар кесіліп.
Ойлап тұрсам, көпшілік,
Ізбас сондай есірік.
Өзінен зорға жолығып,
Тілегі қалар кесіліп.
Менде кеткен малың жоқ,
Күйіп жүрген арың жоқ,
Нағашылы-жиенді,
Қайындалы, күйеулі
Саған шатақ мен емес,
Етіп жүр деуге ерегес.
Жөніне жатқан бір шалды
Неге етесің келемеж?!
Қашаған Күржіманұлы