Тұяғы сынған тұлпармын,
Қанаты сынған сұңқармын.
Осындай жайға кез болдым,
Өздеріңдей ағаны
Келген күні Тәңір айдап
Бір көруге іңкәрмін.
Замандас ағам Қашеке,
Мен – қанаты сынған қаршыға
Қанатынан айрылса,
Қаршыға түсер шаршыға.
Қашеке, өлең айт дедің,
Біздей ғарып-жартыға.
Қалмасын айтқан көңілің,
Бір-екі ауыз айтайын
Дүние-жалған зарпынан.
Көңілім шатты күнінде
Аралбай едім халқыма.
Бұйрықты күні біткенсін,
Әлдилеп сүйген жалғызым
Қайрылмай кетті артына.
Мен – ботасы өлген боз мая
Тұлыбына келіп аңыраған.
Мен – бір жүрген ақ киік,
Лағын түзде алдырып,
Орнына келіп маңыраған.
Мен – қартайған арыстан
Елсізде қалып ыңыранған.
Шеңберлі қара кемемін
Құрсауы босап қақыраған.
Мен – жапанға біткен бәйтерек
Жапырағы жерге төгілген.
Мен бір тұрған ақ сауыт
Қашаған Күржіманұлы