Дұғай сәлем жазамын Мұсабекке,
Баласы шын жүйріктің қарар көкке.
Қолымыз келіспейді жазғанменен,
Хатта жазым жер болса, айып етпе.
Екінші, тағы сәлем Мұсабекке,
Үмбет болған ер еді Мұхамбетке.
Құдайым аман қылып сақтағай деп,
Сыртыңнан жалынамын құдіретке.
Сұраймын амандығың бір Құдайдан,
Естілді ата даңқың әлдеқайдан.
Сұрайтын аманатым жерім келді,
Естігем амандығың Жұмабайдан.
Көктемде қағаз бердім екі парақ,
Жібер деп шариғаттан қылып жарақ.
Қарап көзім, таусылды сұрап сөзім,
Күнгей жақтан келгеннен тегіс сұрап.
Адам ақты таппайды аузы күймей,
Көктемдегі қағазым қысқа келді
Жек көретін кісідей көңілің сүймей.
Қазақтан молдалыққа әзір өзің,
Алдысын жас балада көрген көздің.
Көктемдегі қағазым қысқа келді,
Жек көретін кісідей сонша создың.
Сала көр озып барып көрген жерден,
Қалдырма Ресейден келгендерден.
Өзің жүйрік болғанда, өзің жорға,
Таппайсың шапқанменен елді өрден.
Мұсабек, өзің ақын, өзің молда,
Мұсабек өлеңші деп болдым ойда.
Ілгері нұсқалардан таратып сал,
Таласқанда қалмайтын қалып жолда.
Мен де бір дуанамын елді кезген,
Сендегі үміткермін шырын сөзден.
Кер боп өскен ағаңа көрсетіп қой,
Қисық ағаш шықпас деп жақсы тезден.
Тегі бар аржағында ақыл-ойдың,
Аз күнде қойлық жерге жылқы сойдың.
Мен ғаріптің мөрі жоқ басатұғын,
Қағазға заң бойынша қолым қойдым.
Құлыншақ Кемелұлы