Жұмағұл, Ибаш, Ағелек

Жұмағұл, Ибаш, Ағелек,
Қабандарым кеткен соң,
Таусылған ердің тамамы.
Біздің Тәңірберген халқында
Нешелер батыр өткен жоқ!
Аруақты ер де өткен,
Иллалаған пір де өткен.
Сол ерлерім барында
Дұшпанын қуды асырып.
Көк теңіздің үстінен
Ау салдырмай, қашырып,
Дарияның ішінен
Жау іздеген масығып.
Қай Адайдан кем еді
Кешегі Ырсалы, Досалы?
Ырсалы, Жаныш ар жағы,
Тұқымында бар ма осалы?!
Аманжан мен Байтүзел
Ұрпағы деп солардың,
Қайтіп жырға қосады?
Аманжанның үйінен
Барған адам қашады,
Сынды деп қазан-ошағы.
Тек Ұлмекен келіннің
Жазық екен қабағы,
Берекелі екен табағы.
Әйел де болса, сол екен
Бүкіл Тәңірберген адамы.
Шәйнегін шапшаң қайнатып,
Ұлықсатсыз ерінен
Бір бағыланын байлатып,
«Әтекелеп» жайды төсегін,
 
 
 

Қашаған Күржіманұлы

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *