Атам бір қайтты дүниеден,
Бес жаста жетім қалдырды,
Басыма қайғы салдырды.
Анам көрді жесірлік,
Өзім көрдім жетімдік,
Сүйтіп басым қаңғырды.
Алты жаста еліктім,
Жеті жаста желіктім.
Сегіз жасқа келгенде,
Бала болдым көрікті.
Тоғыз жасқа келгенде,
Қадір білер ағалар:
«Шырағым, жүр!» – деп ерітті.
Он төрт жасқа келгенде,
Балалықты тастадым.
Он бес жасқа келгенде,
Таяқ алып қолыма,
Қойымның түстім жолына.
Табанға шарық байладым,
Жұмысқа басты сайладым.
Орынбор деген қалаға
Сергей деген көпестің
Серкелі қойын айдадым.
Барған жерім айтайын:
Ақсу, Шаған, Дере тау,
Соларды көрдім есен-сау.
Ор деген судың бойымен
Қарашекпен бардым жағалап.
Електің бойын жайладым,
Қара сухар шайнадым.
Қашаған Күржіманұлы