Ақ бөкендей орытқан.
Талай келдім бәйгіден,
Жоқ еді жерім зорыққан.
Ар жағың сенің кім еді?
Жалмұрза мен Жантеннің
Сойылын соққан жан едің,
Олардан бұғып қорыққан.
Сүйінді Көктен айырып,
Базар деген ауылдың
Және де өзін аз еттің,
Кесірің тиіп жолыққан.
Өзіңді өзің зорсынба!
Өзіңді өзің зорсынсаң,
Ұшқының ұшпас ұзаққа,
Түсерсің бір күн тұзаққа.
Сыртымнан жаман күндейсің,
Өз-өзіңді білмейсің.
Қабыланға тиген қарғадай
Сен – бір қара маңдайсың,
Сен кімнің арың арлайсың?
Мен – жоғарыда жүрген кемемін,
Сен – өзектегі жыртық қайықсың.
Беліңнен бассам, батарсың,
Түбіне барып жатарсың.
Саған қонған аруақ
Періште емес, шайтандай.
Қашағанды жеңдім деп
Мақтаныпсын, сыртымнан,
Аузың қартаң байталдай.
Сен – шайтаннан туған малғұн,
Малғұннан туған албасты.
Қашаған Күржіманұлы