Өз халіме өзім қайран күйдемін,
Қайдан ғана тап келдім мен бұл күйге?!
Көңіл үшін емес еді сүйгенім,
Өмір үшін екендігін білмей ме?
О, бәрі де, о, бәрі де көшуде,
Ой – айдауда, сезім біткен – байлауда,
Жар тағдырын бір өкпемен шешуге,
Болмайтынын жүрекпенен ойнауға,
О, білмей ме?
О, қалайша сүйгемін,
Серт еткендей жалғыздыктың атынан!?
Өз халіме өзім қайран күйдемін,
Өзі-өзіме таң қалам да отырам…
ЕРЛАН ЖҮНІС