Күнім де алыс, жұлдызым алыс, ай да алыс,
алысты бүгін армандауды да койғамыз.
Бақытты қайда, махаббат қайда деп жүрген,
Сен қайда жүрсің,
Мен қайда жүрмін,
Қайдамыз?
Көмілген қарда көңілден жарға шұбайды із,
Өзіміз жоқта өзгені қалай сұраймыз?!
Қалың қар басқан қалада мынау қалтырап,
боранды түнде бөрідей ұлып жылайды іш…
О, енді мәнсіз, кім қарау, кім бос, кім ізгі,
Ұқсата алмай өмірден ұққанымызды,
Бақыттың біздер мекенін іздеп шыққанда,
Сезбеппіз сол бір мекеннен шыққанымызды.
«Қуаныш егіз болғанда, бізде дерт – егіз,
Телқоңыр тағдыр термесін бірге шертеміз»,
Деуші едік сонда, ағысқа қарсы ұмтылып,
Есілде бүгін мұз қатып жатыр… ерке қыз!
Арман да аңыз, махаббат аңыз, ой да аңыз,
аңызға бүгін сенуді тағы койғамыз.
Бақытын тапқан жандарды көрем түсімде,
Сен қайда жүрсің,
Мен қайда жүрмін,
Қайдамыз?!.
ЕРЛАН ЖҮСІП