Саған, күнім, бұл түні жазсам екен қандай жыр,
Көңілімде бір шырақ көптен бері жанбай жүр.
Жаздан қалған ақ бұлттар жетім құлын секілді,
Желтоқсанның аспанын бауырсына алмай жүр.
Алты ай қысы арқаның – бір өмір де, бір өлім,
Кісінейді бейуақ жетім құлын – жүрегім.
Жаздан қалған ақ бұлтты бауырыма басып ап,
Қар адамы секілді қала ішінде жүремін.
Қара аспанның түбінде қалтыраса ай ғаріп,
Қарашығым дірілдер қайдағыны ойға алып.
Бұл қалада таулар жоқ, тау секілді бұлттар бар,
Кейде кеткім келеді сол бұлттарға айналып.
Аппақ жалды бұлт болсам аспан жақта
жол салам,
Сол жолдарда бір күні көктемемді қарсы алам!
Тістелеймін шылымды тұтата алмай…
бұл түні
Айтшы, Күнім, қандай жыр жазсам екен
мен саған?!
ЕРЛАН ЖҮСІП