Түсімде көктемді көрдім,
Түс емес, өңім бе деймін!
Гүлденген бөктерді көрдім,
Бөктерім керім бе деймін.
Құстардың келгенін көрдім,
Құс емес, көңіл ме деймін,
Сұлу гүл тергенін көрдім,
Гүл емес, өмір ме деймін.
Нөсердің жауғанын көрдім,
Жауғаны – нұрым ба деймін,
Бұлттардың ауғанын көрдім,
Аунаған құлын ба деймін.
Әлдекім тосқанын көрдім,
Әлдекім өзің бе деймін,
Көктемнің аспанын көрдім,
Ол сенің көзің бе деймін.
Алқызыл шәлі жауып қыр,
Әлдекім жол қарап тұр.
Оянсам… қар жауып тұр…
Қар… борап тұр!
ЕРЛАН ЖҮСІП