Сылқылдап күлісіп өздері,
Сыбырлап мәз болды жас өмір.
Жымиып қоямын мен содан,
Мен соған өзімше алданып.
Бір қылық білместей ерсі одан,
Жапырақ қарайды таңданып.
Кешірші, жапырақ, бармаймын,
Сұлудан уақыт сұрама!
Кешірші, жақындай алмаймын,
Алыстай да алмаймын сірә да.
Осылай тұрайын, қарайын,
Сұлуға, сәкіге, сәуірге.
Жаныма көшіріп алайын,
Көшіріп берейін дәуірге.
Сәуірде мен білер сыр көптеу,
Бұл дағы бір сырдың өлеңі.
Сәуірде сұлулар үркектеу,
Ақындар мазасыз келеді.
Білсе егер уақыт мөлшерін,
Сұлулар асығыс кетеді.
Білмейін уақыт өлшемін,
Ол мені білгені жетеді.
ЕРЛАН ЖҮСІП