Осы көз – туыс маған,
Осы ерін – бауыр маған,
Көңілмен суыспаған,
Жүрекпен ауырмаған,
Кездескен кез есімде,
Ұялшақ түн есімде,
Сен соны сезесің бе,
сен соны білесің бе?!
Жанарың… есімде мұң –
өлеңдей оқылмаған,
Осы қол – досым менің,
бұл құшақ – жақын маған!
Кешікпей келші дедің,
келмедім, алыстадым,
ойларың – көршілерім,
сөздерің – таныстарым!
Сәулем-ау, содан бері –
кері жол, теріс орам,
ұнатса адам нені,
ұзамаушы еді содан,
Ал мен ше,
безінемін,
Дүние – көзіме жын,
бөтенмін өзіме өзім,
дұшпанмын өзіме өзім!
ЕРЛАН ЖҮНІС