Еркелей қарап, елігім менің,
Ерніңді тостың… Ес кетті.
Елігіп едім, желігім жеңіп,
Әттең-ай, әттең не істетті?!
Ентігіп демің, дір етті ерін –
Ұлы сезімнің үрейі.
Ерінді сүю – жүректі өбу
екенін қайдан білейін.
Қаншалық жаның ұнатқан сайын,
Өзімді сонша жек көрдім.
Сезімің сұлу бүр атқан сайын,
Ішімнен қурап кеткенмін.
Кінәдан көңіл, күнәдан жаным,
Күйеді білем, күйсінші.
Сүймеймін енді, сұрама, жаным,
Шын сүйген ғана сүйсінші.
ЕРЛАН ЖҮНІС