Далам, сенің жамалың әжім-әжім,
Сезіледі жаныма қажығаның!
…Жанарынан жас кеппес Баян барын,
Кеудесінен кек кетпес Қозы барын
Сен көрдің ғой!
Заманның тылсым әнін,
Түйсінуге ұмтылам, ұмсынамын.
…Сарыбайды бауырыңа қысып алып,
Қарабайды арқалап жүрсің әлі.
Қай кезеңнің сүртейін айғыздарын,
Қай жақсымды іздейін қай құздағы?!
Айтаңсықтың баса алмай зарлағанын,
Жұбата алмай жүрмісің Айқызды әлі?
Далам, сенің бауырың қатпар-қатпар,
Әр қатпарда таңбалар, ақтаңдақтар.
Жапырағын тонатқан шоқ шынарлар,
Ғашықтарын жоғалтып жатқан бақтар!
Шерлі заман жүрекке жара қатқан,
Шып-шып етіп тұр әлі жарадан қан.
Шынжырлары бар әлі білек кескен,
Мылтықтары бар әлі марал атқан!
О, биігі болса да обал ұғар,
Сұңқар емес, сол тұсқа қонар ұлар.
ЕРЛАН ЖҮНІС