Бұл көктем қай көктем секілді,
О, біздің мұңдылау ғасырда?
Бұл көктем – бойжеткен секілді,
Бойжеткен он екі жасында,
Есейткен қажыған тағдыры,
Қартайтқан жүрегін жылдары,
Күлгенін көрмеген таң нұры,
Гүлдерді термеген қырдағы.
Жылауға батылы бармаған,
Айтуға қасқа да, досқа да,
Ешкімнен сыйлық та алмаған,
сыйлық та бермеген басқаға.
Дауысы жұтылған ішінде,
Жаңғырық тұтылған көңілде,
Гүл теріп жүретін түсінде,
Күл төгіп жүретін өңінде.
О, бізге аз ба еді бар қайғың,
Шаттығың көп пе еді?
…Мен сені қалайша қорғаймын,
Екі мың он екі көктемі?!
ЕРЛАН ЖҮСІП