Дыз етпе бұл сезімді қандатып ап,
таба алмайтын сәтім көп жанға тұрақ.
Хат жазбайды бұл күнде ел,
соны білмей
хат күтетін сенен көп мен де ақымақ.
Ал сондағы жетерім нала ғана,
сары күнде сабырлы ой санамалау.
Қауырсын қып хат жазу самырсынның
сабау-сабау саусағын саған анау.
Хат жазбайды бұл күнде,
соны білмей
хат жазуға сүйрейді соны бір ой.
Жер ортаға сүйреген күнді ескермей,
басылмай жүр баяғы желігім ей.
Бар салмағы менде жүр жер үстінің,
бөліп-жара көтеріп, бөлісті кім?
Шарап жасап берейін сағыныштан,
ақын мұңы зәмзәм деп сен іш, күнім,
Қуат алып бұлқынсын құлын денең!
мен ақынмын, ағам – ән, інім – өлең.
Жүректің көпіршіген күллі жырын,
хатқа жазып кетемін түбінде мен.
Серікбай Әбілмәжін