Жолдар –
ананың аппақ жаулығындай:
Аттай алмаймыз, ақтай алғанша жүреміз
борышын,
Таптай алмаймыз – аяғымыз жамандыққа
бастарда.
Шөлге ұрынбай, қаңғырып тауға ұрынбай
Мұратыңа жетуіңді сұрайды,
Бар бақыт ол үшін –
Жалғыз ұлын еліне жеткізіп тастауда!
Жолдар –
әкенің сіңірлі қолдарындай:
Кейде тым қатал, кейде тым биік, асқақ көрінер,
Ақжал арландай
Шақа бөлтірігін тайынбас шайнаудан.
Ұлы далада қалқып тұрған жырдай –
Біздер – түздің ұлдары –
Тәкаппар бөрілер,
Жолдар тағдырымызға айналған!
Жолдар –
өзендер секілді аласұрған:
Олардың жылжуы біздің ғұмырымызбен
сәйкес келмейді,
Олардікі – көзді ашқандай, біздікі – жұмғандай.
Бүкіләлемдік ұлы жарасымнан
Һәм
Қарама-қайшылықтардан жаратылған
Ерлан ЖҮНІС