Әліби отырғандай соны біліп,
Жүретін большевиктің жолын ұғып.
«Апыр-ай, бұлар қалай болады?» – деп,
Көңілі Байқадамның толы күдік.
Белгілі болғаннан соң ойдың беті,
Асылды тайқазанға тайдың еті.
Ойлайды екеуі де «Әлібидің
Өтті деп қай еңбегі, қай міндеті?!»
Болмайды өзін-өзі қинағаннан,
Там-тұмдап аз беделді жинағаннан.
Кейкі мен Амангелді келіп отыр
Бұл үйге Байқадамды сыйлағаннан.
Өзінше отырғанмен іші кейіп,
Әліби сөз сөйледі кішірейіп.
Біріміз-бірімізді сынай бермей,
Дегендей, «бұдан былай түсінейік».
Содан ба әңгіме айтты жылы ұшырап,
Тұрғандай екеуіне мұнысы ұнап.
Сыңайы Әлібидің осы жолы
Көрінді бұрынғыдан дұрысырақ.
Әліби сөз бастады:
– Қос қыраным!
Қандырып туған-туыс, дос құмарын,
Елдегі орысың бар, қазағың бар,
Кез келді бір шырқайтын достық әнін.
Кез келді орыс-қазақ бірігетін,
Таң атып, түн түндігі түрілетін.
Орнатып Кеңес деген үкіметті,
Жүреміз бірге көріп құрметін.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ