Ай-сырғаң дірілдейді
Жанарың күлімдейді.
Қастарың – қарындаштай,
Жұбымыз жазылмастай.
Жібектей ұғын мені.
Өмірім жырсыз ба еді,
Тірлігім құнсыз ба еді?
Кетпеген жамалымыз,
Арменен бағалымыз.
Төлеген, түсін, мені.
Сөздерің шәрбәт сынды,
Көздерің арбап тұрды.
Еріндер дірілдеген,
Жарасты құлын денең.
Баяндай бағым дейін.
Рас, бұл сезім бе еді?
Баураған көзің мені.
Жолымды бастағайсың,
Қасыңнан тастамассың,
Қозыдай сағын дейін.
Қалдырма жолда мені,
Ендеше қолда мені.
Күн мен Ай табысқандай,
Жұбымыз жарасқандай,
Жарасып, қыр асайық.
Ербол Бейілхан