Жаңа шыққан сот үкімін орындап,
«Он жеті адам атылады таңертең!»
Ат арытып, атой салған күн-түнде,
Туған жерді қиып кету мүмкін бе?!
Атар таңмен қоштасатын кезінде,
Ақын болып кетеді екен кім-кім де!
Ер Хакімбек қарындашын қолға алып,
Түні бойы ой үстінде толғанып.
Ақтық сөзін ақ қағазға түсірді,
Жазған хаты тиетіндей қолға анық.
«Ұлың жатыр ұлықтардың қолында,
Ауыр жаза, ақтық үкім мойында.
Он жеті адам атылуға бұйрылдық,
Жүргеннен соң большевиктің жолында.
Мен білмеймін большевик пе, Алаш па,
Тағдырымыз түсті бүгін таласқа.
Бақыттымын, мен өлсем де бәрібір,
Туған елге бостандықтың таңы атса.
Алдымыздан туар болса жарық күн,
Азаттығы сол болады халықтың.
Халқым көрер Бостандықтың шұғыласын,
Біз тұрармыз қақ төсінде Тарихтың…»
1919-дың мамыры,
Қиылғанда он жеті адам өмірі.
Бостандықтың боздақтары осылар,
Пешенесін солай жазған тәңірі.
Ұмыт болмас боздақтардың есімі,
Ашылғанда Ақиқаттың есігі.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ