Еліме басшы болып «Қу жақ» келді,
Жоқ-барды ойдан-қырдан қузап келді.
Көріне әр ауылдың адам толып,
Төріне әрбір үйдің тулақ келді.
Қусырып елді түріп, қыра келді,
Бағытын басқа жаққа бұра келді.
Арызға ерік беріп,
Айдап салды –
Онсыз да бір-біріне қырағы елді.
Қоңданған Қазақстан халін көріп,
Байлардың мыңғыраған малын көріп,
Төскейде төрт түлікті түгел құртты,
Төтеннен Голощекин залым келіп.
Айдады арыстарын айыпты етіп,
Айтқан сөз, берген серттен тайып кетіп.
Қорықты,
Қолымызға түспейді деп,
Түбінде Қазақстан байып кетіп.
Алаштьң онда алысқа аты кетті,
Мағжанды,
Міржақыпты,
Ахметті,
Сәкенді,
Бейімбетті,
Ілиясты –
Қамады абақтыға қасіретті.
Бәрі де сүт бетінің қаймағы еді,
Халқына әрбір ісі пайдалы еді.
Тізімдеп –
Тергеместен,
Тексерместен,
Шетінен «итжеккенге» айдап еді.
Бәрі де абақтыда жатып еді,
Түрменің ащы дәмін татып еді.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ