Қыран құстай қырағы
Сонда Сардар сұрады:
– Қанапия қайда?! – деп.
– Енді одан пайда жоқ,
Етер амал-айла жоқ.
Қанапия Қайдосов
Орынборға кетіпті
Жангелдинге жолығып,
Қайтамын деп ой қосып.
Айтып-айтпай не керек,
Кейкідейін мерген жоқ,
Жауға қарсы шапқанда,
Бесатарын атқанда
Зеңбіректің өзі де
Зіркілінен айрылып,
Қалады екен мең-зең боп.
Шындығында бұл Кейкі
Батырлардың нояны.
Атқан сайын бір-бірлеп
Жаудың көзін жояды.
Үндемейтін сабазың
Анда-санда тіл қатып,
– Бармысың, – деп, – Сардарым, –
«Амантайлап» қояды.
Амангелді ол-дағы,
Бесатарын қолдағы
Қайта-қайта толғады.
Қақ төсіне жаулардың
Атқан оғын жолдады.
Амангелді қасына
Ата жаумен айқасса,
Жалғыз өзі шайқасса,
Жүз адамға татитын
Кейкі болса – болғаны.
Осы жолы екеуін
Қалың оқтың астынан
Аман-есен қалдырып,
Құдай өзі қолдады!
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ