Қара түн –
Қара мақпал – ай қараңғы,
Қара бұлт –
Қара аспанды жайлап алды.
Қасында,
Қапталдасып,
Қатарласып,
Қос болып жүретіндер
Қайда қалды?!
Қасында қасы да жоқ, досы да жоқ,
Қайран ер дамылдады,
Қосына кеп…
Қосылып бала-шаға, жан жарына,
Қызығы бұл өмірдің осы ма?! – деп.
Қалт етіп мұрша бермей ойлауға да,
Құшақтап төсін ашып ойнауға да.
Қапысыз,
Қасіреттің қара бұлты,
Қонжиды,
Қараойдағы
Қойнауға да…
Қараулық –
Қара жердің былғанышын,
Қалайша
Құр жіберер – бұл намысын.
Қолында қанжары бар…
Қарақшылық –
Қараойда,
Қара түнде
Қылған ісін!
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ