Тәлкегі бұл тағдырдың,
Тұл дүние – түнерсе.
Көзін жойып Жәңгірдің
Жаһаннамға жіберсе.
Енді соған қамданып,
Күндер өтті бірнеше.
Ешкім оны аңғарып,
Және ешкім білмесе.
Осыны ойлап Николай,
Бұқтырмақ боп бұл елді.
Құм Нарынға бірталай
Өкілдерін жіберді.
Жатқан ауыл қамсыз боп,
Қайырмастан малын да.
Жүрді бірі –
Жансыз боп,
Хан Жәңгірдің жанында.
***
Жан алғыштың нағыз өзі,
Жалтылдайды – ұстара.
Көкшіл көзді,
Жылпос жігіт –
Хан Жәңгірді қасына алып,
Шашын алып,
Қаранады жан-жағына сұстана.
Қаранады жан-жағына…
Хан Жәңгірдің желкесіне
Қонақтаған құзғындай.
Жан-жағына…
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ