Сымбатты жігіт еді,
Өзі бойшаң,
Кескінді,
Келте сөзді,
Кесек мінез,
Кісіні кешірмейтін «серттен тайсаң».
Жастықтың өтті талай сынар күні,
Бағамдап білген дейсің кім арғыны.
Бір міні
Бойындағы сол ғана еді –
Билікке бала жастан құмарлығы.
Кім жүрер бәрін байқап,
Бәрін қымтап.
Диірмен де тарта бермес үнемі ұнтақ.
Әттең-ай,
Қатар алып кім жүріпті,
Кісіге бұйырғанда бақ пенен тақ.
Тағдырдың жолы бар ма тағайынды,
Қас қылған бір-біріне ағайынды.
Қаланған тас кірпішін татулықтың
Мансаптың айбалтасы қақ айырды.
Кісінің қуанғаны – қамыққаны,
Жадырап жұбанғаны – жабыққаны.
Екіге ел айрылды,
Амал бар ма,
Хан жағы,
Болып және
Халық жағы.
Басталды
Алас-күлес,
Қуғын-сүргін.
Басылар күні бар ма дудың бір күн.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ