Патшада сол бір сәтте тағат қалмай,
Еріксіз ерке сылқым қол артқандай.
Ақсұңқар бауырына ене берді,
Ақ жүзі баурап алып,
Абат таңдай.
Қараса қалың шашы –
Қара ормандай.
Ақ шуақ –
Ақ жүзінен таралғандай.
Ішіне сол орманның
Бірте-бірте,
Еріксіз еніп кетіп, жоғалғандай.
Патша ғой…
Ете бермес сырын шығын.
Уақыт зырылдатып тұр ұршығын.
Ақсүйек –
Қанша асқақ көрінгенмен,
Бүйрегі бүлк еткендей Біріншінің.
Бір кезде күміс күлкі сыңғыр қағып.
Кеткендей көкірегі күмбір қағып.
Жасырып –
Жұлдыз жүзін,
Ай да ығысып,
Төбеден қарағандай күн де ұрланып.
Ол кезде –
Жәңгір ханның жайы қандай,
Қақ-сұқты,
Қараулықты ойына алмай,
Қарайды қиығымен олар жаққа,
Көркі де,
Көңілі де байығандай.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ