Ол – Кейкі батырындай бұрынғының,
Көргенде танымайсың түрін бүгін.
Аңыз көп мерген жайлы осы күні,
Тамамдап, тауысарсың қайсыбірін.
Шай ішіп үйінде отыр құрдасының,
Біледі қасиетін бір басының.
Әйелі құрдасының асқан сұлу,
Ішінде осы елдегі ұрғашының.
Қарақат қасы қандай – көзі қандай,
Қалады қараған жан көзін алмай.
Оймақтай ауызынан шыққан лебіз –
Секілді өзі – шекер, өзі – балдай.
Болмаса қара тастай – мұз жүрегі,
Қалмас-ау, шыдамыңыз Сіздің енді…
Шіркін-ай, осындай-ақ болған шығар,
Баяны баяғының, Қыз Жібегі.
Ұсынған қандай дерсің бал қымызы,
Кесеге құйылғандай таң жұлдызы.
Табылмас мұндай ару жер бетінен,
Секілді көктен түскен хордың қызы.
Қып-қызыл қан жүгіріп екі бетке,
Қымсынып, қарамайды төңірекке.
Кесесін Кейкі жиі ұсынады,
Кісідей шөлдеп, шаршап, көні кепкен.
Қимылы жас арудың білінбейді,
Қымызды құйған сайын күлімдейді.
Кесесін Кейкі қайта ұсынғанда,
Жүрегі құрдасының дірілдейді.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ