Мәз олар аң мен құсты құлатқанға,
Кейкініңмергендігін сынатқанда
Түйенің өркешіне қонып тұрған,
Торғайды жалп еткізді бір атқанда.
Кейкіге тәнті болып Амангелді,
Екеуі аралады талай жерді.
Екі дос осылайша жүрген күнде,
Дүбірлеп бір өзгеше заман келді.
***
Басталады он алтының дүрбелеңі,
Тарихтың бұл да болса бір белеңі.
Мұны да бастан аяқ баяндадым,
Болар деп оқушыға бір керегі.
Ақ патша тасып әбден мейманасы,
Қазақтың қырына алды кең даласын.
Айдады қара жұмыс – казармаға,
Сыпырып қазақ деген ел баласын.
Алдымен әр мекеннен салды қорған,
Сол жерде көбейсін деп орыс-орман.
Аралап барлаушысын тез жіберіп,
Шұрайлы, жайлы жерден қоныс алған.
Қорқытып, кейде тіпті алдап, арбап,
Жем тастап, жарқылдатып салды қармақ.
Айрылып ата қоныс мекенінен,
Қайғырып қазақ байғұс қалды зарлап.
Қайда да көргені азап – байғұс қазақ,
Өксіді өз жерінде болып мазақ.
Жай түсіп жай барақат жатқан елге,
Аз күнде аза тұтып – болды дозақ.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ