Қашанда жөні бөлек өскен жердің,
Сол бақыт орны толса өшкендердің.
Батасы Ер Шашамбай қабыл болып,
Атағы дүркіреп тұр қос мергеннің.
Атады бірі – нұсқап, бірі – көздеп,
Айтылар олар жайлы жылы сөз көп.
Шоңқитып табан асты кете берер,
Дұшпандар оңашада қалса кез боп.
Тағы да Маятастың бөктеріне,
Жан-жақтан ағылған жұрт көп келуде.
Жиылды әлемге аян өңшең ноян,
Жыл толып Шашамбайдың өткеніне.
Ел-жұрттың әңгімесі екі батыр,
Айтуға, баяндауға жетіп жатыр.
Қаз-қатар сап түзеген ақ ордалар,
Ортада хандікіндей тіккен шатыр.
Шатырда Әбдіқапар ханның өзі,
Жай күнде жатқан бір бап – паңның өзі.
Алдына досы келсе бәйек болып,
Дұшпанға бас имейтін бар мінезі.
Бөлдірмей қос батырды сыңарынан,
Дегендей, шықсыншы бір құмарынан.
Аттырып ертелі-кеш күміс теңге,
Өткізді мергендерді сынағынан.
Мергендер қыздырғанда мерекені,
Осылай өсті дейсің ел өркені.
Аңыз боп еткен ісі қос батырдың,
Шарықтап кетті шарлап кең өлкені.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ