Болады Кейкі әуре айнала іздеп,
«Ақжантай, мен сүйетін қайда қыз?» – деп.
Жіберсе бес атарын басып-басып,
Құс біткен топырлайды ондап, жүздеп.
Осылай қызық көрген Кейкі жары,
Баладай сәби көңіл бейкүнә әлі.
Бір әнін Біржан салдың ыңылдайды,
«Аты жоқ құс болады»… дейтін әні.
«Аты жоқ құс болады – көкек деген»
Деп Ақжан тастан тасқа секектеген.
Кейкі де суат жақтан оралады,
Бір атты мініп, бірін жетектеген.
Ерігіп енді Ақжанда маза қалмай,
Кейкіні қайта-қайта қажағандай.
Кейкі де өп-өтірік кіжінеді,
– Бұл саған берсем екен «жаза» қандай?
Шап беріп, содан кейін ұстап алып.
Шығармай уысынан қысқаны анық.
Өзіне түсінікті «ым» қағады,
Қайтайық дегендейін «тысқа» барып.
Ақжанда шама қалмай суысуға,
Құп көрер қалт жібермей мұнысын да.
Жан-жақта жанды қара болмаса да,
Тау-тастың жасырынып қуысында.
Батады бір ғажайып рахатқа,
Бірер күн, болар бәлкім бірер апта.
Заңы ғой табиғаттың өзгермейтін
Оқушым «мұның не?» деп, кінә тақп
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ