Исатайдың соңынан
Ит қосып қуып,
Махамбетті маңыңа жолатпадың.
Ей, Баймағамбет!
Тай күніңде теліндің,
Бай күніңде бөліндің.
Енді Сұлтан болғанда,
Етегін бастың еліңнің,
Еңсесін бастың еріңнің.
Исатай мен Махамбет,
Қос арысым бар болса,
Жалғыз Құдай жар болса,
Қаз басқан қазақ сау болса,
Бар екенін ұмытпа
Қазулы тұрған көріңнің!
Баймағамбет сұлтан:
Ей, Жанкісі, Жанкісі,
Ақындардың әңгісі.
Сендей есер жоқ шығар,
Көріп едім сан кісі.
Үрерге иті жоқ,
Сығарға биті жоқ,
Сұмырайдай сөзі бар.
Байдың байлап қойған,
Тәбеті боп абалаған,
Босағасын сағалаған,
Сен кешегі –
Сіңірі шыққан кедей едің.
Енді бүгін –
Исатай мен Махамбетке ілесіп,
Тұрысың мынау сіресіп,
Ертең басың байланып,
Алдыма келсең айналып,
Сонда маған не дер едің?!
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ