Жын мен шайтан
Көшіп-қонып ызғындай.
Қаптап кетті,
Таптап кетті
Хан Жәңгірдің ауласын.
Сақал-шашын қырып жатыр,
Тұрып жатыр,
Тұқыртып,
Хан Жәңгірдің
Саудаға сап,
Сау басын!
Жарқылдайды,
Жалтылдайды ұстара,
Жалған дүние – қыл үстінде,
Ұзақ па әлде,
Қысқа ма?
Жүрмейді ол тура жолмен,
Көнбейді ешбір нұсқаға.
Жәңгір ханның
Жан-жағы жау,
Ішінде де, тыста да!
Мына бір жау,
Нағыз жансыз,
Кіріп алып ішіне.
Сұр жыландай сумаңдайды,
Жылмаңдайды
Сыр білдірмей кісіге.
Апырай, ә,
Апырым-ай…
Жылан көзі
(лаң ба өзі!)
Әр тал шашты тінтіп бір
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ