Есімі құрдасының – Есімсейіт,
(Есеке деуге келмес, солай дейік)
Басқандай бетін – қырау, қабағын қар,
Белгісіз отырғаны кімге кейіп.
Оң көзі солға қарап, ал сол көзі
Қайтадан жұмылады сәл-сәл қозып.
Әзірге былқ етпестей көрінеді,
Жонынан таспа тігіп алсаң-дағы.
Мойыны мол жығылып басады иық,
Еріні мұрынынан аса биік.
Самай таз екендігін сезбесін деп,
Басына тақиясын баса киіп.
Қалғанын жақ жүнімен жасырады,
Айласын сөйтіп Секең асырады.
Сұлуға дастарханда отырғанның,
Бәрі де бәйек болып бас ұрады.
Арудың айдай жүзі маздап отыр,
Кейкі де жанып кете жаздап отыр.
Әйтпесе «бірдеме» деп қалар ма еді,
Жанында сүйген жары – Ақжан отыр.
Қақ-сұқты Кейкі бірақ жөн көрмейді,
Ақжанға риясыз сенген дейді.
Аққудай асыл жары отырғанда,
Басқаның алтынына теңгермейді.
Есекең, осылай деп біздің қатын,
Бұрғанда әйеліне сөздің басын.
– Қайтесің, – деді мерген сөз қосарлап
Сұлуға сұмпайыны кез қылғасын!
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ