Есімі губернатор Эверсман,
Сөздері жылпың-жылпың, сумаң-сумаң,
Халықты арыстан боп алам деді,
Ал, өзі жаралғандай түлкі-қудан.
Сөйледі алдыменен алдарқатып,
Бұрауын ішкі шектің сол тарқатып.
Қырылдап өңешінен бір үн шықты,
Тандырдай талай жылғы қалған қатып.
– Қазақтар!
Даладағы дана халқым,
Сақтаған қай кезде де дәстүр-салтын,
Кім-кім де ақ патшаның соңына ерсе,
Болады көңілі – тоқ, жүзі – жарқын.
Айтарым осы менің барлығыңа,
Құлақ түр, ақ патшаның жарлығына.
Әрине, жай-жағдайды ескереміз,
Қарасып нашарлардың зар-мұңына.
Кім салса сол жазалы іріткіні,
Байқасақ аямаймыз бүлікшіні.
Патшаның қарауында қара жұмыс –
Арасы он тоғыз бен қырық бірдің.
Құтылып кете алмайды бұдан ешкім,
Арасы ашылады қас пен достың.
Тапсырма – қатаң тәртіп болыстарға,
Бейсауат жүре алмайды бір де босқын.
Еркіндеп ен далада үйде киіз,
Бұл жаққа салмай кеттік біз де жиі із.
Жүргенде көшіп-қонып ойға-қырға,
Шыққаны айтшы кәне, сонда мүйіз.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ