Ақ шәлі –
Ақша бұлттай басындағы,
Ақ жанат –
Иығына асынғаны.
Ақсұңқар –
Қолға қонған осы болса,
Жәңгір хан –
Қыран сынды қасындағы.
Періште –
Пейіш – нұрдан жаралғандай,
Тамыры –
Туған жерден нәр алғандай.
Толықсып,
Тоқсан түрлі түрге еніп,
Тоты құс –
Таң алдында таранғандай.
Осылай әсер етіп көзге ілгені,
Көміліп кеудесінде сөздің кені…
Қылп етіп, жан-жүрегі
Біріншінің,
Бірақ та,
Бүгін іште сездірмеді.
Әйтсе де тұра алмады төзіп кеуде,
Қаймықпай сұқты көзден – сезіктен де,
Шаһардың
Шат-шадыман
Ақсүйегі –
Даланың кербезіне кезіккенде.
Патша да жаралған ғой сүйек-еттен.
Жүрегін – пәк сезімге тиек еткен.
Ақсұңқар алдында тұр,
Аққу мойнын,
Ақырын,
Әдеп сақтап иеді еппен.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ