Аспан аспан болғалы,
Талай-талай Күн шығып,
Талай-талай Ай батты.
Жаралғалы қара Жер,
Қаншама рет гүл шығып,
Қаншама рет қар жапты.
Қанша қырғын,
Қиянат,
Қапа шегіп қалың ел,
Жапа шегіп қара жер –
Жазықсыздан-жазықсыз,
Қалып малсыз, азықсыз,
Қайран қазақ
Зар қақты.
Көкіректен қан ағып,
Көздің жасын парлатты.
Ер деген бір – кебенек,
Ел деген бір – ебелек.
Айуаннан кем көріп,
Алтын басты Еріңді,
Ат артына өңгеріп,
Көсеміңді кескілеп,
Шешеніңді тепкілеп,
Шеберіңді шеттетіп,
Шенеунікке шен беріп.
Айхай, дүние, өтті ғой,
Айтып-айтпай не керек?!
Айылын да жимайды,
Айыр тілді –
Албасты!
Атаңа нәлет,
Ата жау,
Қойнауына гүл толған
Даламызды шаңдатты.
СЕРІК ТҰРҒЫНБЕКҰЛЫ