Көп қылып құйдым талай судан ағын,
Сөйлей көр өлмей тұрып, тіл мен жағым.
Дүнияның машақатын шектім талай,
Алмасын тірілікте елдің бағын.
Қызыл тіл сөз сөйлесем безерілген,
Заманым жылдан-жылға шегерілген.
Әр жерде алқа көрсем тұра алмаймын,
Осындай қызыл тілге шеберімнен.
Өзім де сөз айтуға шебер-ақпын,
Сөйлеуге ернім епті емерілген.
Мал қолда, жан ұяда тұрған шақта-ай,
Тұрады айтқан сөзің жарасып-ай.
Немене айтып-айтпай тәңір деген,
Дүния, бастан өтіп барасың-ай!
Шернияз Жарылғасұлы