Жастық, шіркін, желіктірмей тұра ма,
кеше қандай болғанымды сұрама:
Айта алмаспын – татпадым деп бал шарап,
батпадым деп, балдан тәтті күнәға!
Бастығып та болған жоқпыз біз әлі,
дүбір десе – делебеміз қызады.
Ағайынның сөзі қалмай соңымнан,
күлгенімнің өзі қандай ызалы!
Соңыма еріп жүргенімен өсек кіл,
жүзім суық, жүрегімнің сесі өткір.
Өмірім де сол баяғы қалпында,
көңілім де көп бүлінбей – кесек тұр.
Ақылына құлақ түріп талайдың,
әр ісіме күмәндана қараймын.
Маңайлатпас күллі «шылық» дегенді,
әлі күнге бір кісілік бар айбын.
Бір кісілік қызық тірлік кештім мен,
барым болса – жасырмадым ешкімнен,
желөкпе деп, түңіл мейлің, жақсы інім,
бұлан-талан бүлінбеймін – ес кірген!
Осы менің тергенім де төккенім,
жайымды ұқпай, жақсы бала, сөкпегін.
Болмаса егер тығып келген қазынам,
шығып көрген мүйізім де жоқ менің!
Сәкен Иманасов