Асқағырақ көрініп әніміз де,
асығып-ақ тұрушы ек бәріміз де,
қосылып та үлгермей санатқа әлі,
қаратпады тіршілік әлімізге.
Алып ұшып ақкөңіл желікпелі,
қайда ғана, құдай-ау, елікпеді.
Қарадық па жолыққан бөгеттерге,
теңіз суы тобықтан келіп пе еді!
Көкірекке қайдағы толып ерік,
тау қопарып тастамақ болып едік,
Барлығынан бір күнде арылдыра,
тарылды ма тағдырдың жолы келіп?
Барлығынан біржола зеріктім бе,
кетсем екен, дүние-ай, еріп кімге? –
Көкіректі бұл күнде қанша ақтарып,
таба алмадым жұрнағын желіктің де.
Таба алмадым дүбірлі баяғы үнді,
аңдап баса бастадым аяғымды.
Кімді айыптап ол үшін,
білмей тұрмын,
құшағымды кімдерге жаярымды..
Сәкен Иманасов