Тыныш жүрмей,
тиіскен сан «мықтыға»,
өзімнен бе,
кім білсін,
барлық кінә, –
жауласам деп жамандық атаулымен,
дауласам деп дауысым қарлықты ма?..
Біле тұра қолымнан түк келмесін,
осыншалық, құдай-ау, күткем несін, –
Қарынбайын шақырып қайырымға,
жібітем деп жүріппін Шықбермесін.
Жөн білерін жігіттің, көндігерін,
көндірем деп қаншама кергімедім,
қаншама рет алдады үмітім де,
айтарым да қалмады енді менің…
Сәкен Иманасов