Мен жасымнан жаратпағам бұлтақты,
басымнан сөз асырмаймын.
Күлмеңдер,
Содан да ма, дөрекі деп мін тақты.
Өз салмағын өлшей алмай жүргендер.
Көресің де сондай-сондай құрбыны,
Удай ащы ыза тұнар кеудеңде.
Үнсіз жүрсең, тайынбайды бір күні,
«Мына сорлы бітіпті ғой» деуден де.
Ал, осыған ренжисің бе, не етесің,
Қалжыңы жоқ, Достар, өзің ойла шын.
Қолды бір-ақ сілтейсің де кетесің,
Айтқаныңды ұқтыра алмай қойғасын.
Сәкен Иманасов