Кейде былай болады, тұрғыластар, күл мейлі:
Жалған сөйлеп сыртымнан, мені біреу күндейді.
Жамандаймын деп жүріп дұшпаныма, досыма,
Мені көкке көтеріп жібергенін білмейді.
Ауыздыға не дауа – сыпсың қақты, кезерді,
Содан менің артымнан талай-талай сөз ерді.
Оза қойсам деппін бе сол немеден, апыр-ау,
Күндей-күндей, күшті ғып жіберген де өзі енді!
Сәкен Иманасов