Кеше ғана бал қиялы өте көп,
Бала едік-ау бүгінгі ойдан бөтен ек,
Кенет… кенет алды-артыма қаратпай,
Алды, кетті бір үміттер жетелеп.
Мезгіл – серік қауқарымды сынайды-ақ
Қарсыласа аларыма күн айғақ.
Бір күдіктер мертіктіріп кетпекші,
Қара тас боп қарсы алдыма құлай қап.
Бір күдік те бір-ақ басқа мың бөгет,
Айырып көр артық-кемін кімдегі от,
Біреулерді – біреулер жүр көтеріп,
Енді біреу – біреулерді күндемек.
Шым-шытырық тіршілікке жеткен не,
Ризамын да, риза емеспін көптерге.
Ей, табиғат, ойлап көрші бір минут,
Бір-ақ минут біреуіміз боп көр де.
Сәкен Иманасов